朝代:明代
作者： 释函可
全文:
山巍巍，雪霏霏。日夕随风栖涧石，夜寒和月照岩扉。
山杳杳，雪皎皎。雪在山头雪更高，山头有雪山逾老。
老僧爱雪兼爱山，岁岁山中自掩关。每到冬来必见雪，每到见雪必开颜。
我心与雪何相似，长欲空山抱雪死。纵令骨化定为冰，直至魂销应作水。
我常对雪寂无声，雪来见我如有情。昔日袁安今日子，相看相伴两忘形。
从来不愿销金帐，羔羊美酒斟还唱。人间行乐只片时，曲残酒醒身凋丧。
亦不愿高楼玉笛吹，梅花落处使人悲。此中何限江南客，对此安能不泪垂。
但愿深山荒寺里，尽日无人吾与尔。只恐春来尔不禁，寂寂相思从此始。
是时天地苦冥冥，山僧作歌山雪听。
拼音:
shān wēi wēi, xuě fēi fēi. rì xī suí fēng qī jiàn shí, yè hán hé yuè zhào yán fēi. shān yǎo yǎo, xuě jiǎo jiǎo. xuě zài shān tóu xuě gèng gāo, shān tóu yǒu xuě shān yú lǎo. lǎo sēng ài xuě jiān ài shān, suì suì shān zhōng zì yǎn guān. měi dào dōng lái bì jiàn xuě, měi dào jiàn xuě bì kāi yán. wǒ xīn yǔ xuě hé xiāng sì, zhǎng yù kōng shān bào xuě sǐ. zòng lìng gǔ huà dìng wèi bīng, zhí zhì hún xiāo yīng zuò shuǐ. wǒ cháng duì xuě jì wú shēng, xuě lái jiàn wǒ rú yǒu qíng. xī rì yuán ān jīn rì zi, xiāng kàn xiàng bàn liǎng wàng xíng. cóng lái bù yuàn xiāo jīn zhàng, gāo yáng měi jiǔ zhēn hái chàng. rén jiān xíng lè zhǐ piàn shí, qū cán jiǔ xǐng shēn diāo sàng. yì bù yuàn gāo lóu yù dí chuī, méi huā luò chù shǐ rén bēi. cǐ zhōng hé xiàn jiāng nán kè, duì cǐ ān néng bù lèi chuí. dàn yuàn shēn shān huāng sì lǐ, jǐn rì wú rén wú yǔ ěr. zhǐ kǒng chūn lái ěr bù jīn, jì jì xiāng sī cóng cǐ shǐ. shì shí tiān dì kǔ míng míng, shān sēng zuò gē shān xuě tīng.